Siete tazas y acampar a la chilena

In de vroege ochtend zijn we allen opgestaan rond 6u30 om de bus te nemen van Curico naar Molina. Ondanks dat we er telkens weer in slagen steeds op het nippertje ergens aan te komen, hebben we toch onze bus van half 8 nog net kunnen halen (hijgend en bezweet en zeggen dat we nog de eersten waren op de bus). Helaas haalden we de overstap in Molina  net niet, wat ons de kans gaf na de bustickets besteld te hebben het stadje eens door te lopen. Eerst zijn we naar het centrale plein geweest: heel veel verscheidene soorten bomen, gewoonweg prachtig! Zoals er op elke 'Plaza de armas' een kerkje staat, kon er ook hier geen ontbreken. Gezien we interesse hadden het kerkje te bezoeken, liet de verantwoordelijke ons toe de kerk van binnenuit de bezichtigen: eenvoudig maar charmant! En dat werd ons toegestaan terwijl we redelijk toeristisch uitgedost waren (lees: korte short, zonnebril en hoofddeksel). Het werd al helemaal een vreemde ervaring toen we plots ontdekten dat de kist voor de begrafenis die avond al klaar stond en er plots familie opdaagde om het lijk te komen groeten... We kuierden het stadje door en passeerden de typisch gekleurde huisjes, waar Latijns Amerika zo voor gekend is. Na een busrit van 2 uur, kwamen we eindelijk aan op onze bestemming: Parque Ingles. Onderweg is de busschauffeur zo vriendelijk geweest te stoppen voor een prachtig panorama, je kan het zien als een voorsmaakje voor wat ons nog te wachten stond, een prachtig uitzicht op een waterval (hier de 'salto de la belleza de la novia genoemd, ofte waterval van de schoonheid van de bruid). 
Aangekomen hebben we meteen een camping gezocht, een pittoreske campingplaats te midden van het bos, vlakbij de rio Claro, met elk een bankje en een aansteekplaats voor vuur en bbq. Gezellig druk was het daar; overal verspreid grote families, her en der een flard muziek, opstijgende barbecuegeuren... Snel tent opgesteld en lunchpakket opgegeten om meteen te vertrekken voor een wandeling van 7 km. Wij dachten nog 15 km te doen - vanuit de gedachte dat op het Chileens tempo 15 km op een namiddag toch zeker te doen is -, echter bleek dit onmogelijk volgens locals. En gelijk hadden ze, want onze wandeling was heel stevig - in de vlammende hitte een berg beklommen - maar ook heel erg de moeite waard in die prachtige natuur! Uiteraard werd alles vastgelegd op foto. Terug rond 18u besloten we om nog een duikje te nemen in de rivier naast de kampeerplaats. Als avondmaal waagden we er ons aan het plaatselijke lekkers te proberen of 'Empanadas', gevuld met groenten en vlees! Heerlijk! Onderweg werden we opgemerkt door 2 Chilenen, die ons meteen aanspraken met de originele openingszin ‘De donde son ustedes, señoritas?’. Ze wisten ons snel te verleiden met lekkere Chileens wijn ‘vino tinto’ uit Curicó, toch stonden we op punt vroeg onder de veren te kruipen om de dag erna fris en vroeg te kunnen opstaan om een wandeling naar "Siete Tazas' of de 7 watervallen te maken. Het zuiderse temperament valt me toch duidelijk op bij de meeste Chilenen. Na een nachtje kamperen waren we klaar om nog een dag te wijden aan het mooie natuurpark ‘Siete Tazas’. Na ongeveer 40 min bereikten we ‘Siete Tazas’ en begonnen onze tocht langs vele watervallen en pittoreske brugjes. Onderweg konden we zelfs een vogelspin spotten! Onze tocht werd beloond met een verfrissende duik in de waterval ter hoogte van het plekje ‘Salto de la Leona‘. De weg terug (we moesten helemaal terug omhoog) ging vlotter dan verwacht, onderweg kwamen we opnieuw Chilenen tegen die ons aanspraken en interesse toonde van waar we kwamen en wat we in Chili deden. Elke keer krijgen we te horen hoe mooi het Zuiden hier is. De terugweg naar Parque Ingles was nog lang en we besloten te liften, het duurde niet lang of twee Chilenen stopten spontaan om ons mee te nemen terug naar Parque Ingles, hoe geweldig sympathiek het volk hier wel niet is!!! Nu hadden we wel al tijd gewonnen waardoor we nog eens in de rivier naast onze kampeerplaats konden baden en misschien ons meteen proper maken voor de busrit terug. Na dit alles namen we de bus terug naar Molina en vanuit Molina konden we nog op het nippertje de bus naar Curico strikken. Op de bus maakten we opnieuw kennis met een Chileen, die toevallig zijn tent had opgeslaan naast ons op de camping. Hij kwam uit Santiago en was op doortocht. Hij stelde ons voor om het weekend dat we Santiago (de hoofdstad) zouden bezoeken, onze gids te zijn J Dat zal vermoedelijk het weekend van Pasen worden. Hoe de wereld toch klein kan zijn , de man zelf had Spaans-Joodse voorouders die ten tijde van de Spaanse kolonisatie mee overgekomen zijn. Vermoeid, uitgedroogd en stofferig kwamen we aan in ons huisje, waar onze gastvrouw Maria-Inez ons verwelkomde met een heerlijk vers klaargemaakt avondmaal of ‘cena’.. Wat worden we hier nogal verwend denk ik dan J Na een druk weekend konden we rustig gaan slapen om een nieuwe week te beginnen, elk op een nieuwe afdeling: Hanne op ingreso of spoedgevallen, Lien op medium care en ikzelf op polikliniek gynaecologie.  Benieuwd naar de volgende avonturen die er te vertellen vallen? Hasta pronto!