Santa Cruz, la ruta de viñas

Waar waren we gebleven? Alweer met enige vertraging komen we op de proppen met nog een update over ons weekend half februari, ondertussen een dikke 2 weken geleden. Beter laat dan nooit! Ons excuus klinkt als volgt: net een drukke week reizen door Patagonië achter de rug en daarvoor een poging tot de laatste aanpassingen aan de eerste versie van het stagewerk. Ondanks alles willen wij jullie toch nog even een overzicht van het weekend met onze eerste ervaringen in de Chileense wijnproeverij geven...

Om 9h hebben we de bus genomen richting Santa Cruz, een uur en half later kwamen we aan in een gezellig pittoresk stadje. Na de weg gevraagd te hebben in ons beste Chileens bezochten we meteen het museum van meneer Cardoen, het boegbeeld van de stad en zowaar van Belgische origine. Het museum is absoluut de moeite waard om te bezoeken, je kan er je dagen bezighouden . Er zijn verscheidene zalen te bezichtigen: het ontstaan van de aarde, de prehistorie, precolombiaanse tijd, de verschillende Indianen culturen over geheel Latijns Amerika (Inca’s, Mapuchi) gevolgd door de rijkelijke vertelsels over de Spaanse overheersing, de door alle Chilenen gevreesde overheersing van Pinochet, een hele zaal gewijd aan het voorval met de opgesloten mijnwerkers in de mijn van San José in 2010 -dat heel de wereld van dichtbij volgde en gekend werd door de fameuze zin "Estamos bien en el refugio los 33"-, daarnaast stonden er exemplaren van wapens, voertuigen, koetsen uit alle tijden, ook het ontstaan van de wijnmakerij was te bezichtigen … 

een dode libelle in jade

een dode vis in steen

een nog meer angstaanjagende Nazca-vrouw

een angstaanjagende Nazca-krijger

een echte spaanse schatkist

in vol ornaat

Een leuk onderdeel van het museum was een soort interactieve quiz voor geneeskundestudenten. Een hele reeks indianenbeeldjes die frequente ziektes voorstellen - er werd echter niet bij vermeld welk beeldje welke ziekte verbeeldt. Doe de test en probeer de diagnoses te stellen! Ideaal voor de geneeskundige lezers om te testen hoever jullie staan nu het stagejaar al over de helft is.. (een tip: misschien helpt het tekstje je op weg)

 Heel erg de moeite allemaal, waardoor we de tijd een beetje uit het oog verloren. We hadden niet veel tijd meer, ideaal om eens een echte Chileense ‘completo’ (soort hotdog met 'palta' of advocado) te proberen, echter werd ons een Amerikaanse hotdog met mayonaise voorgeschoteld. Tot daar onze kennismaking met een typisch Chileens maal. 

 

Vervolgens namen we de taxi naar één van de gekendste wijngaarden in de buurt ‘Viña del montes’. Ondertussen genoten we volop van het prachtige landschap met op de achtergrond wat weetjes die de taxi chauffeur ons wist te vertellen.

 Daar aangekomen kregen we een tour, tweetalig in het Spaans en helaas ook Engels gezien er ook Duitsers en Brazilianen waren. Echter blijkt de Spaanse uitleg toch duidelijker dan een Engelse benadering op zijn Chileens. De rondleiding was best interessant, vooral fascinerend vonden we de wijnkelder waar de wijn maanden ligt te rijpen. Honderden tonnen op een rij lagen daar en om het rustieke karakter van de wijn volop tot ontplooiing te brengen, onder continue begeleiding van gregoriaanse muziek. Bevreemdend! 

 

 Achteraf was er uiteraard (daarvoor kwamen we) mogelijkheid tot wijn proeven; 1 witte en 3 rode wijnen. Als beginnende kenners in het vak wisten we welke er bovenuit sprong, want we pikten er meteen de duurste uit (de goedkoopste rond 35 euro voor 1 fles!). 
 

Maar niet getreurd want binnenkort in Curico is er een hele week een wijnfestival. Lichtjes wankelend maakten we nog een ritje door de wijngaard, waar we te weten kwamen dat deze wijngaard vooral gekend is voor zijn rode wijnen en dat de witte wijn ook uit rode druifjes gemaakt wordt, alleen met wat verschil in het verwerkingsproces. Net voor het einde van de tour werden we opnieuw opgemerkt door een aantal Chilenen, die ons direct wouden uitnodigen voor een ‘asado’ of Chileense bbq, ze hadden immers nog nooit 'chicas belgas' ontmoet, een unieke kans dus. Helaas waren we die avond reeds uitgenodigd door onze vriend sergio, de plastisch chirurg, op een bbq ten huize Roderick (een Hollandse vriend van hem). Terug met de taxi hebben we onze ronde in het museum op een snel tempo moeten afwerken, echter niet genoeg tijd meer om winkeltjes met typische Mapuchi juweeltjes te bezoeken! Terug thuis met de bus rond 21h hebben we ons snel omgekleed om naar de bergen te vertrekken voor de langverwachte ‘asado’ met dokter Muñoz en familie bij Roderick in zijn buitenverblijf, gelegen in de Curicaanse 'cordillera' "Los Queñes". De sfeer was er zoals gewoonlijk zeer gezellig. Rond 2 uur in de ochtend zijn we pas gaan slapen, gezien we er pas rond half 11 arriveerden en rond 11h 's avonds begonnen aan de bbq -zelfs voor Chilenen al laat- om dan weer om 7h uit te veren te kruipen. De familie Muñoz was zo vriendelijk om ons af te zetten (ook al gingen zij zelf een dag later op reis richting zuiden!), gezien wij opnieuw gepland hadden te gaan werken rond 9h!
De Chileense gastvrijheid kent geen grenzen!

Tot zeer binnenkort voor onze avontuurlijke vertelsels over het magische Patagonia!

Isabelle