Terwijl Hanne en Lien naar Chiloé reisden,
bezochten wij het magnifieke Paaseiland en zijn mysterieuze beelden!
Woensdag in de late namiddag nam ik zoals
zovele keren te voren de bus naar Santiago, maar dit keer voor het weerzien met
Glenn en Kevin! We hadden afgesproken op perron 1 TURBUS, want in een
busstation, zoals Santiago er veel
heeft, konden we elkaar anders onmogelijk terugvinden. Het was een fijn
weerzien na 3 maanden! Samen zochten we ons hostel om onze bagage te droppen.
Ikzelf wou wat winkelen in Santiago met Glenn, terwijl Kevin de stad ging
verkennen op zoek naar culturele hotspots. Rond 21h (etenstijd voor de
Chilenen) ontmoetten we elkaar weer om ergens te gaan uit eten. Een lekkere
pisco sour om te beginnen - en om het af te leren - gevolgd door een aantal
visgerechten. We besloten die avond het niet te bont te maken en gingen op tijd
ons bedje in, gezien het alweer vroeg uit te veren moesten zijn de dag erna.
Rond 6h werden we opgepikt om naar de luchthaven te gaan, Glenn en ik met
Paaseiland als bestemming, Kevin vertrok naar de Iguazu Falls, richting Argentinië dus.
Rond de middag waren we geland in
Paaseiland. Paaseiland ligt op 5 uur vliegen van Santiago, en met maar 1 vlucht
per dag is dit wel degelijk het meest geïsoleerde eiland ter wereld. Met de
vlucht waarmee wij (samen met bevoorrading zoals post, voedsel, …) toekwamen, werden
ook meteen mensen weer naar huis gevlogen. Paaseiland zelf ligt in een andere
tijdszone, het is er nog eens 2u vroeger dan in de rest van Chili.
De plaatselijke
bevolking, de Rapa Nui, is een mengelmoes van Chilenen, Europeanen en inheemse
bevolkingsgroepen van de eilanden voor Australië. We werden er meteen
verwelkomd door onze gastvrouw met een geel bloemetje en een bloemenkrans!
Samen met 2 andere gasten, een koppel Chilenen uit Santiago, toonde zij ons het
enigste dorp op Paaseiland. De straten in Hanga Roa hebben geen naamplaatjes,
alles wordt beschreven via referenties. Toegekomen in ons hotel, werden we
verwend met een lokaal drankje gemaakt van een typische vrucht. Er werd ons een plan getekend van het eiland, met daarop
vermeld de belangrijkste culturele plekjes en welke begeleide tours we konden
doen. Na het uitpakken besloten we om direct het dorp te verkennen. In het
centrum konden we een mooi kerkje vinden, gezellige straatjes en verschillende
souvenirwinkeltjes. Onze honger en dorst konden we stillen met de lokale specialiteit:
empanadas met tonijn en een vers vruchtensapje. Na dit lekker middagmaal
maakten we een wandeling langs de kust die ons uiteindelijk terug naar het
centrum van Hanga Roa bracht, waar we een artisanale markt vonden, vol met
kraampjes waar je allerlei beeldjes van de Moai (de traditionele naam van de
talloze beelden op het eiland) in alle formaten en soorten kan verkrijgen. Deze
beelden worden trouwens gebruikt in zowat elke souvenir: oorbellen (check!),
tekeningen, postkaarten,… We eindigden ons bezoek aan het dorp door het oud religieus
centrum te gaan bezoeken, waar we grote mooie Moai konden bezichtigen bij zonsondergang.
De eerste avond sloten we af met een gezellig etentje.
Dag 2 vulden we met een volledige dagtour
met gids. Na het ontbijt stond de gids ons al op te wachten, om samen met een
tiental andere nieuwsgierige toeristen de geheimen van Paaseiland te ontdekken.
De eerste stop was meteen raak: de groeve waar alle Moai beelden vandaan
kwamen. Op de groene flanken van de vulkaan Rano Raraku staan maar liefst 397
Moai in alle staten van afwerking: sommige niet meer dan een ruwe neus
uitgebeiteld in de steen tot volledige exemplaren die stil de wacht houden over
het eiland.
Het zicht in de krater was ook adembenemend: paarden graasden aan
de over van het kratermeer, en nog een tiental Moai stonden op de hellingen, op
weg naar boven tot een onbekende reden alle werk voor altijd onderbrak. Nadien
ging het van de ene Moai naar de andere.
Vele sites zijn gerestaureerd; veelal
door de inheemse oorlogen, maar ook door natuurrampen waren vele beelden immers
omvergeworpen. De eerste Ahu (zo heten de platformen waar de Moai opstaan) is
tevens de grootste op het eiland: Ahu Tongariki. Een prachtige Ahu met 15
beelden, met hun rug naar de zee turend over de plaats waar ooit een dorpje
heeft gestaan.
Op weg naar Hanga Roa voor de lunch passeerden we nog een Ahu
waar alle beelden troosteloos op de grond lagen, een lot dat ze bijna allemaal
hebben gekend. Na de lunch trokken we terug het binnenland in. Na een bezoek
aan “De navel van de wereld” ( Ahu Te Pito Kura) – eigenlijk een magnetische
steen – trokken we naar Anakena Beach, een prachtige stukje strand aan de
norodkant van het eiland. Na eerst de Moai te hebben bezocht die ook hier weer
staan, konden we nog vlug even zwemmen in de Stille Oceaan, geen overbodige
luxe op een subtropisch eiland! ’s Avonds gingen we naar goede gewoonte dineren
met zicht op zee, hoe vlug een mens daar aan went!
Dag 3 huurden we een auto. Als eerste
passeerden we het enige museum op het eiland, wat ons wat bijbracht over het
mysterie van de beelden, de oorspronkelijke bewoners, hun gewoonten en religie
en nog veel meer. Nadien reden heel het eiland af opdat geen enkel plekje ons
vreemd zou zijn. Zo’n eiland bezoek je maar een keer in je leven. Hoewel er een
traditie bestaat die zegt dat als het welkomstdrankje je smaakt en je een
tweede vraagt, je zeker terugkomt! En dat was bij ons zeker het geval!!! In de
namiddag bezochten we alle sites van Moai, die we nog niet eerder bezocht
hadden. We bezochten de unieke ruïnes van het overgebleven dorpje Orongo. Dit
dorpje, gelegen aan de top van Rano Kau een van de drie dode vulkanen van het
eiland, was tevens het centrum van de Vogelmancultus, een eigenzinnige proef
van de Rapa Nui die tot doel had het eerste ei van een lokale vogel te
bemachtigen. Het uitzicht over de krater, meer als 1km in doorsnede, en de
Stille Oceaan was subliem!
We eindigden de avond met een etentje buiten op een
terrasje met uitzicht op de zee terwijl de zon onderging. Met een heerlijke
pisco sour sloten we de laatste avond op het eiland af.
Dag
4 namen we vroeg ontbijt om om 9h de misviering op zondag niet te missen, wat
een onschatbare ervaring was. Terug namen we afscheid van onze gastvrouw, waarbij
we nog een souvenir kregen voor we vertrokken naar de luchthaven om onze
bagage af te zetten. Te voet besloten we de wachttijd te vullen met een laatste
etentje op Paaseiland: zoete aardappelen met lokale visspecialiteit en een
laatste vers vruchtsapje. Na 5 uur vlucht kwamen we terug aan in Santiago, waar we
Kevin terugzagen om samen de bus te nemen naar Curico, waar we onze laatste week
samen met iedereen zouden doorbrengen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten